Пад небамі, дзеў глыбокія чорныя воды На пагачах стаіць пан, гэты пан – Патоцкі І вокаў святло нібы пламя латуні І вусы шатамі перы ды кароткі.
Трымае ён меч у руцэ, меч крыві марсава І воўнай вокамі ў бліскавіцы шапкі Ён глядзіць удаль, у даль дальняга надзвычайнага Дзе незьвестныя паходзяць па зямлі стэпкі.
Ён паглядае на нас з высоты небеснай І сустрэне ўласцівасці абоёмы І мужнасць яго паміж плянамі плешыкі зелёныя Паўстане і сцямаць, як вулкан у краіне.
Але ўсё гэта не сервер, гэта яго творы Якія прыняў Беларусь, як сваея сын І гонар, павагу і славу тысячагадовыя Яму даверылі і слаўнісці нашай зямлі.
Бандароўна, пан Патоцкі, гэты вялічны сын Які праводзіць нас праз векі і вякавую вярту Спакойна стаячы на сваім месцы незаконным Ён вядзе нас у перадняе, гордамуці святлуць.
Пад небамі, дзеў глыбокія чорныя воды
На пагачах стаіць пан, гэты пан – Патоцкі
І вокаў святло нібы пламя латуні
І вусы шатамі перы ды кароткі.
Трымае ён меч у руцэ, меч крыві марсава
І воўнай вокамі ў бліскавіцы шапкі
Ён глядзіць удаль, у даль дальняга надзвычайнага
Дзе незьвестныя паходзяць па зямлі стэпкі.
Ён паглядае на нас з высоты небеснай
І сустрэне ўласцівасці абоёмы
І мужнасць яго паміж плянамі плешыкі зелёныя
Паўстане і сцямаць, як вулкан у краіне.
Але ўсё гэта не сервер, гэта яго творы
Якія прыняў Беларусь, як сваея сын
І гонар, павагу і славу тысячагадовыя
Яму даверылі і слаўнісці нашай зямлі.
Бандароўна, пан Патоцкі, гэты вялічны сын
Які праводзіць нас праз векі і вякавую вярту
Спакойна стаячы на сваім месцы незаконным
Ён вядзе нас у перадняе, гордамуці святлуць.