Анализ стихотворения ,, Я хаце абязаны прапiскай'' Я хаце абавязаны прапіскаю — Калыскаю, падвешанай пад столь. Я маці абавязан кожнай рыскаю, Драўлянай лыжкаю, глінянай міскаю — Усім, чым працы абавязан стол. Я — матчын спеў, я — матчыны трывогі, Я — матчын гнеў, які ўставаў на ногі, Гнаў смерць на Захад — у нару з нары — Трацілаваю пугай перамогі. Дыміліся сямі франтоў дарогі За мной, як дынамітныя шнуры. Пазбавіўшы ад грознага відовішча Свет, не дазволю я, каб дым і пыл Зямлю ператварылі ў бамбасховішча, Мільярд прапісак — у маўклівы прысак, Мільярд калысак — у мільярд магіл.
Автар стварэння аддае шану маці, якая была для яго апорай і інспірацыяй. Ён адчувае сябе абавязаным прапісаць свае пачуцці і думкі, што быццам кантрастуе з яго суровай гісторыі і абліччаў. Тэмы смутку, гнею і перамогі прапускаюцца праз увесь верш, што робіць яго эмоцыйна насычаным і глыбокім. Аўтар мае пацэнтроўанасць на знесянне любых перашкодаў, што робіць яго сілы і магчымасці непаўторнымі. Верш захоплівае чытача сваёй выдатнай мастацкай мовай і эмоцыянальным змястам.
Автар стварэння аддае шану маці, якая была для яго апорай і інспірацыяй. Ён адчувае сябе абавязаным прапісаць свае пачуцці і думкі, што быццам кантрастуе з яго суровай гісторыі і абліччаў. Тэмы смутку, гнею і перамогі прапускаюцца праз увесь верш, што робіць яго эмоцыйна насычаным і глыбокім. Аўтар мае пацэнтроўанасць на знесянне любых перашкодаў, што робіць яго сілы і магчымасці непаўторнымі. Верш захоплівае чытача сваёй выдатнай мастацкай мовай і эмоцыянальным змястам.