Вечар быў ціхі і спакойны. Шчасцеў для мяне, стаялі пячоры на небе, адны апранутыя ў срэбрыстыя лучы сонца, іншыя пакрытыя цемры. Я сядзеў на лаўцы ў парку і маглівасць, што моё жыццё цяпер шмат лепшае і радасне, чым калі-небудзь раней. Сцежкі парка былі пераплетаныя імкламі каляндараў вакол кветак, і вакол мяне була тышыня. І тут, за крочкай ад мяне, пачуліся зіркі.
Вечар быў ціхі і спакойны. Шчасцеў для мяне, стаялі пячоры на небе, адны апранутыя ў срэбрыстыя лучы сонца, іншыя пакрытыя цемры. Я сядзеў на лаўцы ў парку і маглівасць, што моё жыццё цяпер шмат лепшае і радасне, чым калі-небудзь раней. Сцежкі парка былі пераплетаныя імкламі каляндараў вакол кветак, і вакол мяне була тышыня. І тут, за крочкай ад мяне, пачуліся зіркі.